ნელსონ როლილალა მანდელა მე-20 საუკუნის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი და პატივსაცემი პოლიტიკური ფიგურაა

ნელსონ როლიჰლაჰლა მანდელა მე-20 საუკუნის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი და პატივსაცემი პოლიტიკური ფიგურაა, რომლის გავლენა სამხრეთ აფრიკის საზღვრებს სცილდება. ის ცნობილია აპარტეიდის რეჟიმის წინააღმდეგ მტკიცე ბრძოლითა და მრავალწლიანი პატიმრობით, რამაც მხოლოდ გააძლიერა მისი სურვილი სამართლიანობისა და თანასწორობისკენ. ციხიდან გათავისუფლების შემდეგ მანდელა გახდა სამხრეთ აფრიკის პირველი შავკანიანი პრეზიდენტი, რომელმაც უზრუნველყო რასობრივი დისკრიმინაციისგან დემოკრატიაზე მშვიდობიანი გადასვლა და მოიპოვა მსოფლიო აღიარება, როგორც მშვიდობისა და შერიგების სიმბოლო.

ადრეული წლები და პიროვნების ჩამოყალიბება
ნელსონ მანდელა დაიბადა 1918 წლის 18 ივლისს სოფელ მფეზოში, რომელიც მდებარეობს სამხრეთ აფრიკის აღმოსავლეთ კეიპის პროვინციის უმტატას რეგიონში. მისი ნამდვილი სახელია როლიჰლაჰლა, რაც ქსოზას ენაზე „პრობლემებს“ ნიშნავს. სახელი “ნელსონი” მას მოგვიანებით სკოლაში დაერქვა, აფრიკელი ბავშვების ინგლისური სახელების მინიჭების კოლონიური პრაქტიკის შემდეგ.

მანდელა იყო ტომბუს ტომის ბელადის ვაჟი და მიიღო ტრადიციული აღზრდა, რომელიც ფესვგადგმული იყო მისი ხალხის კულტურასა და მემკვიდრეობაში. მისი მამა გარდაიცვალა, როდესაც მანდელა მხოლოდ ცხრა წლის იყო და ტომის რეგენტი მისი მეურვე გახდა. რეგენტმა ის გაგზავნა სასწავლებლად პრესტიჟულ ინსტიტუტებში, როგორიცაა Healdtown College და University of Fort Hare, სადაც მანდელამ მიიღო სამართლის ხარისხი.

განათლება და პირველი ნაბიჯები პოლიტიკაში
ფორტ ჰარეის უნივერსიტეტში სწავლისას მანდელა პირველად გაეცნო აფრიკული ნაციონალიზმის იდეებს და უსამართლობის წინააღმდეგ ბრძოლას. ამ ხნის განმავლობაში იგი აქტიურად ჩაერთო სტუდენტურ პოლიტიკაში და საბოლოოდ გარიცხეს უნივერსიტეტიდან სტუდენტების საპროტესტო აქციებში მონაწილეობის გამო.

ფორტ ჰარეს დატოვების შემდეგ მანდელა გადავიდა იოჰანესბურგში, სადაც მუშაობა დაიწყო მაღაროში და განათლება მიმოწერის კურსებით განაგრძო. სწავლობდა სამხრეთ აფრიკის უნივერსიტეტში და მოგვიანებით მიიღო სამართლის ხარისხი. 1942 წელს მანდელა შეუერთდა აფრიკის ეროვნულ კონგრესს (ANC) და გახდა აქტიური წევრი.

აპარტეიდის წინააღმდეგ ბრძოლა
1940-იანი წლების ბოლოდან სამხრეთ აფრიკა აპარტეიდის ქვეშ იმყოფებოდა, რასობრივი სეგრეგაციისა და დისკრიმინაციის ფორმალური სისტემა, რომლის თანახმადაც შავკანიანებს, ინდიელებს და სხვა არათეთრ ჯგუფებს უარს ეუბნებოდნენ სამოქალაქო უფლებების უმეტესობას და ჩაგრავდნენ. მანდელა გახდა აპარტეიდის წინააღმდეგ ერთ-ერთი ყველაზე აქტიური მებრძოლი.

1944 წელს მან ხელი შეუწყო ANC ახალგაზრდული ლიგის შექმნას, რომელიც ხელს უწყობდა უფრო რადიკალურ მიდგომას რასიზმისა და უსამართლობის წინააღმდეგ ბრძოლაში. მომდევნო ათწლეულების განმავლობაში მანდელამ მონაწილეობა მიიღო ANC-ის მიერ ორგანიზებულ სხვადასხვა კამპანიებსა და საპროტესტო აქციებში. მისი ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი მოვლენა იყო მისი მონაწილეობა 1952 წლის კამპანიაში “უსამართლო კანონების წინააღმდეგობა”, რომლის დროსაც მან და ANC-ის სხვა ლიდერებმა რეჟიმის წინააღმდეგ მშვიდობიანი პროტესტისკენ მოუწოდეს.

თუმცა, ანტიაპარტეიდის მოძრაობების გააქტიურების საპასუხოდ, მთავრობამ გააძლიერა რეპრესიები. 1956 წელს მანდელა დააპატიმრეს და ღალატში დაადანაშაულეს, მაგრამ ხუთი წლის შემდეგ გაამართლეს. ამის მიუხედავად, თანამებრძოლებზე და საკუთარ თავზე ზეწოლა მხოლოდ გაძლიერდა.

შეიარაღებული ბრძოლა
1960-იანი წლების დასაწყისში მანდელა და მისი კოლეგები მივიდნენ დასკვნამდე, რომ წინააღმდეგობის მშვიდობიანი მეთოდები არ იწვევს წარმატებას. 1961 წელს დაარსდა ANC-ის შეიარაღებული ფრთა Umkhonto we Sizwe (ერის შუბი) და მანდელა გახდა მისი ლიდერი. ორგანიზაციამ დაიწყო დივერსიული ოპერაციების განხორციელება სამთავრობო ობიექტებზე, ცდილობდა თავიდან აეცილებინა მშვიდობიანი მოსახლეობის მსხვერპლი. მანდელა ასევე გაემგზავრა საზღვარგარეთ მხარდაჭერისა და სამხედრო მომზადების მისაღებად.

1962 წელს მანდელა ქვეყნის უკანონოდ დატოვების გამო დააპატიმრეს და 5 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს. თუმცა, უკვე 1964 წელს, დივერსიაში მისი მონაწილეობის მტკიცებულებების აღმოჩენის შემდეგ, მანდელას რივონიას სასამართლო პროცესზე სამუდამო პატიმრობა მიესაჯა. ეს სასამართლო ცნობილი გახდა არა მხოლოდ მკაცრი განაჩენის გამო, არამედ მანდელას სასამართლოში წარმოთქმული ისტორიული გამოსვლის გამო. თავის გამოსვლაში მან განაცხადა, რომ მზად არის მოკვდეს საზოგადოების იდეისთვის, რომელშიც ყველასთვის თანაბარი უფლებები იქნება.

დასკვნა: 27 წლით თავისუფლების აღკვეთა
მანდელამ ციხეში 27 წელი გაატარა, უმეტესობა რობენის კუნძულზე. ციხეში მას მძიმე პირობები შეექმნა: შრომა, გარე სამყაროსთან შეზღუდული კომუნიკაცია, ცუდი საცხოვრებელი პირობები. ამის მიუხედავად, მანდელას ბრძოლა არ შეუწყვეტია. ის აგრძელებდა სწავლას და დისკუსიას პოლიტიკის შესახებ სხვა პატიმრებთან და ინარჩუნებდა კონტაქტებს გარე სამყაროსთან მისი ადვოკატებისა და ოჯახის წევრების პერიოდული ვიზიტების მეშვეობით.

დასასრულს, მანდელა გახდა თავისუფლებისა და სამართლიანობისთვის ბრძოლის სიმბოლო. საერთაშორისო საზოგადოებამ, მათ შორის გაერთიანებული ერების ორგანიზაციამ და მსოფლიო ლიდერებმა, დაიწყეს ზეწოლა სამხრეთ აფრიკის მთავრობაზე მისი განთავისუფლებისა და აპარტეიდის დასასრულისთვის. ფართომასშტაბიანი კამპანია “გაათავისუფლე ნელსონ მანდელა!” მიიპყრო მილიონობით ადამიანის ყურადღება მთელს მსოფლიოში.

განთავისუფლებისა და სამშვიდობო მოლაპარაკებები
1990 წლის 11 თებერვალს, სამხრეთ აფრიკის მთავრობასა და ANC-ს შორის ხანგრძლივი მოლაპარაკებების შემდეგ, ნელსონ მანდელა გაათავისუფლეს ციხიდან. მისი გათავისუფლება მნიშვნელოვანი ნაბიჯი იყო სამხრეთ აფრიკის აპარტეიდიდან დემოკრატიაზე მშვიდობიანი გადასვლის გზაზე.

განთავისუფლებისთანავე მანდელამ დაიწყო აქტიური მონაწილეობა პრეზიდენტ ფრედერიკ დე კლერკის მთავრობასთან მოლაპარაკებებში ყველა მოქალაქის თანასწორობაზე დაფუძნებული ახალი პოლიტიკური სისტემის შექმნის შესახებ. ეს მოლაპარაკებები რთული იყო და თან ახლდა რადიკალური ჯგუფების მხრიდან ძალადობის აფეთქებები, მაგრამ მანდელამ აჩვენა თავისი უნარი შერიგებისა და არაძალადობისკენ.

1993 წელს ნელსონ მანდელამ და ფრედერიკ დე კლერკმა ერთობლივად მიიღეს ნობელის პრემია მშვიდობის დარგში კონფლიქტის მშვიდობიანი მოგვარებისა და დემოკრატიული რეფორმების დანერგვის მცდელობისთვის.

პრეზიდენტობა და დემოკრატიული რეფორმები
1994 წელს, სამხრეთ აფრიკის პირველი ინკლუზიური დემოკრატიული არჩევნების შემდეგ, ნელსონ მანდელა გახდა ქვეყნის პირველი შავკანიანი პრეზიდენტი. მისი მეფობა აღინიშნა ღრმა რეფორმებით, რომლებიც მიმართული იყო შერიგებისა და სამართლიანობის აღდგენისკენ.

მანდელას ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაბიჯი იყო ჭეშმარიტებისა და შერიგების კომისიის ორგანიზება, რომლის მიზანი იყო აპარტეიდის დროს ჩადენილი დანაშაულების გამოვლენა და ქვეყნის სხვადასხვა ეთნიკურ ჯგუფებს შორის ურთიერთობების აღდგენა. მანდელას ესმოდა, რომ მდგრადი მშვიდობა მოითხოვს არა მხოლოდ პასუხისმგებელი პირების კანონიერ დასჯას, არამედ საზოგადოების მორალურ შერიგებას.

მისი პრეზიდენტობის დროს (1994-1999) მნიშვნელოვანი ღონისძიებები გატარდა შავკანიანი სამხრეთ აფრიკელების სოციალური სტატუსის გასაუმჯობესებლად, მათ შორის გაუმჯობესებული ხელმისაწვდომობა განათლებაზე და ჯანდაცვაზე. მისმა მთავრობამ ასევე ხელი შეუწყო ეკონომიკურ რეფორმებს, რომლებიც მიზნად ისახავდა სიღარიბისა და ეკონომიკური უთანასწორობის წინააღმდეგ ბრძოლას.

პრეზიდენტობიდან გადადგომა და მემკვიდრეობა
1999 წელს მანდელამ დატოვა საპრეზიდენტო თანამდებობა და ნებაყოფლობით უარი თქვა მეორე ვადით. ეს იყო აფრიკის ქვეყნებში ძალაუფლებიდან ნებაყოფლობით გადადგომის იშვიათი მაგალითი, რამაც კიდევ უფრო გააძლიერა მისი, როგორც პატიოსანი და პრინციპული ლიდერის რეპუტაცია. თანამდებობის დატოვების შემდეგ მანდელამ განაგრძო აქტიური სოციალური საქმიანობა, მონაწილეობა მიიღო სიღარიბისა და შიდსის წინააღმდეგ ბრძოლაში.

მანდელამ დატოვა უზარმაზარი მემკვიდრეობა არა მხოლოდ პოლიტიკაში, არამედ კულტურაშიც. მისი ფიგურა ადამიანის უფლებებისთვის, თავისუფლებისა და შერიგებისთვის ბრძოლის სიმბოლოდ იქცა. მან არა მხოლოდ გარდაქმნა თავისი ქვეყანა, არამედ გავლენა მოახდინა საერთაშორისო მოძრაობებზე სამოქალაქო უფლებებისა და სოციალური სამართლიანობისთვის.